Lieve blog lezers,
Dit is mijn eerste blog epistel. In het kader van mijn nieuwe website MindfulHeartful Living en de start van mijn eigen praktijk op een nieuwe locatie, provincie Gelderland.
Hoe schrijf je een blog? Ik heb geen idee! Nooit gedaan dus ik begin maar gewoon met schrijven over wat mij op dit moment bezig houdt en tevens het thema is voor van mijn informatieavonden over mindfulness, dat begint woensdag 2 mei. Best wel spannend trouwens.
“Met de poten in de modder”
We staan allemaal min of meer met de poten in de modder. Het leven bestaat nu eenmaal uit pieken en dalen en alhoewel wij de pieken prettiger vinden en willen vasthouden en de dalen onprettig vinden en proberen te vermijden, kunnen we meestal het meeste leren van onze dalen.
“Zonder modder geen lotus” is een uitspraak van een bekende Boeddhistische monnik. “Tja, dat kan wel zo zijn, maar ik heb liever de bloem en laat die modder het liefst achterwege”, denk ik dan.
Door vallen en opstaan ben ik er wel achter gekomen dat het niet zo werkt, en dat het wegduwen en wegpoetsen van onprettige en moeilijke dingen in mijn leven net zoiets is als het hard knijpen in een opgeblazen ballon: je knijpt de lucht weg op één plek en het duikt meteen weer op in een andere plek. Dus ben ik tot de ontdekking gekomen bij mezelf dat het niet erkennen en het niet willen accepteren van problemen, worstelingen, irritaties en andere ongein mij eigenlijk niet veel positiefs heeft opgeleverd in mijn leven. En ik denk dat dit eigenlijk voor vele mensen geldt. Soms zijn we er ons zelfs niet bewust van dat het zo is.
Mijn conclusie is dan ook dat we maar beter onze ‘shit’ recht in de ogen kunnen kijken en accepteren dat het er is, dat het onmiskenbaar een onderdeel van ons leven vormt en dat we het niet hoeven weg te poetsen, nou ja, eventjes dan misschien :-). Maar uiteindelijk is het een beter plan om het onder ogen te komen, het waar te nemen, dan er niets van vinden en het met liefdevolle vriendelijkheid het proberen te omarmen.
Is dit gemakkelijk? Nee, natuurlijk niet! Het is een grote klus en het vergt inspanning, moed en vooral geduld. Maar … oefening baart kunst… :-)
Iedere dag hebben we de mogelijkheid om opnieuw te beginnen, met een schone lei die we opnieuw mogen inkleuren. En met een vleugje mildheid en zachtheid naar ons zelf toe komen we zeker een heel eind.
Misschien komt dan het besef dat we net zoals die prachtige lotusbloem gewoon in de modder staan, en dat kan een ‘prettige’ gedachte zijn.
De schone lei en de Lotus doen voor mij wonderen! Het maakt mijn leven in ieder geval een stuk gemakkelijker.
Hartengroet,
Ellen
Comments